Samotne kobiety z dziećmi w sytuacjach kryzysowych, trudnych życiowo, zagrożone przemocą oraz bez schronienia dla siebie i swoich dzieci mogą szukać pomocy w instytucjach takich jak dom dla samotnych matek. Agencje te zapewniają zakwaterowanie, opiekę medyczną, wsparcie psychologiczne i pomoc prawną.
Dom samotnej matki – co to takiego i jak prowadzi działalność?
Dom dla samotnych matek to niezależna agencja, która zapewnia bezpłatne wsparcie samotnym matkom i kobietom w ciąży z dziećmi w trudnych sytuacjach życiowych. Działalność domów dla samotnych matek w Polsce reguluje ustawa z 2004 r. o pomocy społecznej oraz rozporządzenie Ministra Spraw Społecznych z 2005 r. w sprawie domów dla matek z dziećmi i kobiet w ciąży. Rozporządzenie to ustanawia standardy usług prowadzonych przez te instytucje, a także zasady rozporządzania i przyjmowania do domów. Zakres udzielanej pomocy obejmuje pomoc materialną, medyczną, psychologiczną i prawną. Matki z małoletnimi dziećmi i kobiety w ciąży mogą przystąpić do domów samotnych matek. Co ciekawe, przepisy zezwalają na pobyt w placówce także ojcom małoletnich dzieci oraz innym osobom wyznaczonym na opiekunów prawnych tych dzieci.
Jak długo można przebywać w domu samotnej matki?
Instytucja ta bardzo pomaga samotnym rodzicom i często to ratuje ich nieciekawą sytuację, ale jak długo można przebywać w domu samotnej matki? Okres pobytu w takim ośrodku dla samotnych matek zazwyczaj jest określany przez skierowanie, ale nie może przekraczać jednego roku. W niektórych przypadkach, takich jak korepetycje do kwalifikacji zawodowych lub z przyczyn okazjonalnych, pobyt może zostać przedłużony. Istnieje ponadto jeszcze jeden warunek wpływający na to, ile można przebywać w domu samotnej matki. Jeśli samotna matka lub ojcem z dzieckiem nie mogą jednak wrócić do poprzedniego środowiska, partnera, rodziny itp., mogą wtedy zostać na dłuższy okres, a długość pobytu będzie ustalana indywidualnie.
Kto wydaje skierowanie do domu samotnej matki?
Przydział do domu dla samotnych matek w formie decyzji podejmuje starosta, który zarządza konkretnym domem samotnej matki. Wydawany jest na podstawie dokumentów zebranych od wnioskodawcy i Ośrodka Pomocy Społecznej. Istnieją jednak wyjątki od tej reguły. Jeżeli kobieta jest w niebezpieczeństwie (jej życie i zdrowie lub życie i zdrowie jej dzieci), może być bez skierowania przyjęta natychmiast do domu samotnej matki. W takich sytuacjach kobiety przyjmowane są do placówek na własną prośbę lub poprzez wniosek ośrodka pomocy społecznej. Wnioski o wcześniejszą rejestrację zostaną niezwłocznie zgłoszone do starosty powiatu prowadzącego dom samotnej matki. Placówka ma obowiązek przedłożyć staroście niezbędne dokumenty w ciągu 14 dni od daty umieszczenia samotnej matki w domu. Starosta podejmie decyzję o skierowaniu do danej instytucji zaraz po otrzymaniu dokumentów.
Jakie warunki należy spełniać, aby dostać się do domu samotnej matki?
Oto lista niezbędnych, wymaganych dokumentów, aby dostać się do domu samotnej matki: wniosek osoby starającej się o skierowanie do domu; rodzinny wywiad środowiskowy sporządzony poprzez pracownika ośrodka pomocy społecznej lub przez pracownika konkretnego domu; zaświadczenie lekarskie stanowiące brak przeciwwskazań zdrowotnych dla pobytu w domu; skrócony odpis aktu urodzenia dziecka lub też książeczkę zdrowia; orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności; opinię ośrodka pomocy społecznej stwierdzającą uzasadnienie pobytu w domu.
Pobyt w domu dla samotnych matek – jak to wygląda?
Dobrze wiedzieć, jak wygląda życie w takim domu. Pobyt w tym ośrodku rozpoczyna się od ustalenia warunków pobytu. Samotne matki poznają prawa i obowiązki mieszkańców oraz zakres usług placówki. W szczególności domy dla samotnych matek zapewniają ochronę kobietom w ciąży i ofiarom przemocy, całodobowy pobyt mieszkańców (osobne sypialnie, kuchnia, łazienka, pomieszczenia wspólne np. pralnia z suszarnią), oferują również pomoc, np. w opiece nad dzieckiem. Zajęcie się sprawami osobistymi umożliwia dostęp do świadczeń zdrowotnych. Z reguły pobyt w gospodarstwie samotnej matki nie przekracza jednego roku. Jednak w przypadku kobiety, która nie może wrócić do domu rodziców ze względu na okoliczności lub ze względu na niepełnoletniość, okres ten może ulec wydłużeniu aż do czasu właściwego przywrócenia do równowagi życiowej.